Moose crossing and flying patatoes.

Zondag 8 juli 
Moose crossing and Flying patatoes.
 
Vandaag was eigenlijk de eerste officiele vakantiedag. Via de HAL hadden we voor vandaag al een excursie geboekt: met de bus naar Seward en vandaar uit met een boot een dagtocht in Kenai fjords  National Park.
We moesten ervoor zorgen dat onze bagage diewe niet wilden meenemen op de tocht om 8 uur gereed zou staan in onze kamer, gelabeld met de thuis uitgeprinte bagagelabels van de Statendam. Wij moesten om 8 uur verzamelen in de wachtruimte van het hotel waar de bus ons, en nog veel anderen , zou komen ophalen.
Het ontbijt genoten we deze keer in het hotelrestaurant.
Om iets over achten werden we inderdaad opgehaaldmet de bus en kon ons avontuur beginnen. De chauffeur van de bus was een naar ons idee al lang gepensioneerde dame, geschatte leeftijd 70+, met een enorm gevoel voor humor.  Joyce heette ze.Zo zei een van de andere passagiers, het is hier wel erg koud. Als commentaar gaf Joyce: zou ik hem  nog moeten vertellen dat hij in Alaska is? We gingen op weg naar Seward. Joyce  was een goede gids. Onderweg gaf ze veel informatie over Anchorage en omgeving , o.a. dat de elanden (mooses) regelmatig in de stad te zien zijn en dat ze nog altijd iets langzamer gaat rijden als er eentje te zien is. We moesten maar waarschuwen als iemand er een zou zien. En prompt nog geen minuut later moest ze wel in de remmen want er stak er eentje de weg over. Crossing moose. (Eindelijk hebben we nu eens een eland in het wild gezien)
Verder onderweg naar Seward vertelde joyce veel over het fjord waarlangs we reden,  het Turnagain Fjord , over het ontstaan ervan, waarom er geen boten varen, over de consistentie van de bodem van het fjord en nog veel meer. 
De rit naar Seward duurde ongeveer tweeenhalf uur. Toen we eenmaal daar aankwamen zagen we de Statendam al liggen. 
Seward is echt een  toeristisch plaatsje, de grootste bron van inkomsten is  dan ook het cruiseschiptoerisme. 
We begaven ons naar de toerboot voor de Kenaifjords tour. Achter op dek in de openlucht leek ons een mooi plaatsje om alles goed te kunnen zien.
Maar daar kwamen we snel van terug. Nadat we een minuut of vijf onderweg waren begon het te regenen en was het  slechts  9 ' C. maar we hadden wel onze eertse walvissen gespot. Twee bultruggen die langs de kust,dicht  bij de haven aan het fourageren waren.  Nog eens vijf minuten verder zwakte de snelheid van de boot weer af om een slapende otter te spotten. Hij dreef op z'n rug in het waarschijnlijk ijskoude water en stoorde zich niet aan de voorbij varende boot. We konden niet al tedicht bij komen anders zou hij onderduiken. Verder varend zagen we onderweg nog meer otters die een uiltje aan het knappen waren, soms alleen , soms in groepjes van een stuk of acht.
We voeren Resurrection Bay uit richting Emerald Bay. Dit is een Een gebied waar het water een groenige kleur heeft en steile groene rotspartijen uit het water rijzen.  Op enkele  van de rotswanden zijn duizenden vogels gehuisvest. Het krioelt er van meeuwen, alken sternen en papegaaienduikers. Van de papegaaienduikers zijn er twee soorten de gewone en de gekuifde . Het zijn echt grappige beestjes om te zien. Ze hebben alsbijnaam ook wel : flying patatoes. Dit omdat ze een vrij ronde romp hebben in de vorm van een aardappel en de vleugels zijn relatief klein t.o.v hun lijf. Ze hebben dan ook een langere weg nodig om op te stijgen.  
Op een solitaire rots in Emerald Bay lagen tientallen Stellar Lions te rusten. We verlieten deze baai en zetten de redelijk woeste vaartocht voort naar Aialik arm. Hiervoor moest het schip een stuk open oceaan oversteken. Voor de zekerheid hadden Nyncke en ik maar een reistabletje ingenomen. We zijn dus gelukkig gespaard gebleven van zeeziekte. Dat gold niet voor alle opvarenden. Het andere fjord waar we door heen voeren was er een waar een drietal gletsjers in zee uitmonden. Door de bewolking heen kon je ook mooi delen van de ijskap zien, en daardoor ook hangende gletsjers die niet tot aan het water reikten. Op een gegeven moment ging de boot langzamer varen. Er zouden orca's te zien zijn. Dat moest gezien worden. En inderdaad, een familie orca's met twee baby's kwam voorbij zwemmen. De schipper wist te vertellen dat een baby van 2012 was ,de andere was vorig jaar geboren. Na enige tijd verder varen kwamen we bij de Holgate Glacier. Hier gingen de motoren van het schip een tijdje uit om zo goed het gekraak en gebulder van vallend te kunnen horen.
Heel bijzonder om te zien . Te horen was er niet zoveel, af en toe een kraakje maar niet echt grote knallen. Op de weg terug kwamen we nog meer otters tegen, echt heel erg leuk. De tocht duurde alles bij elkaar zo'n 6 1/2 uur. Een prachtige tour waar echt veel wildlife te spotten was.
Terug in de haven werden we opgewacht door de bus die ons naar de Statendam zou brengen. Alles liep eigenlijk supergesmeerd. Eenmaal bij de cruise terminal aangekomen stond er nog een gigantische rij , zeker 300 , passagiers te wachten om in te checken. Omdat wij al online ingecheckt waren en een priority instapkaart hadden hoefden we niet achter aan te sluiten maar mochten we als het ware direct doorlopen. Nog even de handbagage door de röntgen en toen mochten we doorlopen.
De HAL is echt een geoliede organisatie, alles lijkt goed tekloppen en goed georganiseerd. Het personeel aan boord is allemaal even vriendelijk en bereid je bij al je vragen te helpen. Toen we in  de hut kwamen stonden onze koffers er allemaal al. Ook al zo super geregeld. Om half acht nog even de veiligheidsinstructies (verplicht) meedoen en dan ....trossen los.
Om 8 uur precies voer het schip de haven van Seward uit. Zodra we foto' s op de computer hebben gezet zullen we ze bij het reisversla plaatsen.