Woensdag 25 juli
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
27 Juli 2012 | Canada, Whistler
Woensdag 25 juli.
We hadden lekker uitgeslapen, tot een uur of half negen, en lekker rustig aan gedaan. Na het ontbijt zijn we met de shuttlebus, ook gratis, vanaf de camping naar downtown Whistler gereden. Het was een starlende dag, mooie strakblauwe luchten en het begon al aardig warm te worden.
We wilden graag met de kabelbaan naar Blackcombmountain, op een hoogte van zo'n 1800 meter, en misschien met de Peak to Peak kabelbaan oversteken naar de ander bergtop Whistler Mountain. De overstkende kabelbaan is vanuit het dal goed te zien en ziet er erg spectaculair uit.
We moesten eerst een half uur in de rij voor een ticket, en toen nog een half uur in de rij om in de cabine in te stappen. Het was inmiddels al aardig warm geworden, zo'n 25 graden. Toen we eenmaal in de lift zaten leek het wel een sauna in die cabine. Maar het uitzicht was fantastisch.
Eenmaal boven was het een stuk frisser maar nog warm genoeg om zonder jas te lopen. Er lag nog wel sneeuw. Na een kop koffie, voor Nyncke limonade, liepen we nog even rond en twijfelden of de oversteek naar de andere bergtop wel durfden maken. Normaal ben ik niet zo'n twijfelaar met dat soort dingen , maar JW en Nyncke lieten het van mij afhangen of we wel of niet moesten gaan. We konden echter in de verte al een behoorlijke wolkendek aan zien komen waar zeker een hoop narigheid uit zou gaan vallen. Als we met de kabelbaan zouden gaan dan moesten we er ook weer mee terug, want de enige mogelijkheid om dan weer terug in het dorp te komen was met de stoeltjeslift of te voet. uiteindelijk hakten we de knoop door en zijn niet met de grootste en hoogste kabelbaan van de wereld gegaan. We gingen terug naar beneden met de cabinelift, en tijdens de afdaling zagen we nog een zwarte beer lopen. Die liep rustig in het gras te grazen. Ondertussen had ik contact gehad met Petra, de vrouw van Andre. Zij zouden proberen een plekje op dezelfde camping te krijgen als wij. Maar dat lukte ze helaas niet. We spraken wel af om 's avonds elkaar ergens te ontmoeten en dan samen ergens te eten.
Toen we nadat we weer in het dal waren op een terras een biertje namen, begon het te onweren, en hoorden we dat ze alle bergliften hadden stilgelegd. Een hoop mensen zaten vast op de berg. Het onweer hield gelukkig niet zo lang aan.
's avonds hebben we met Andre, Petra en hun drie kinderen gezellig bij de Old Spaghetti Factory gegeten. We hebben gezellig wat ervaringen uitgewisseld.
Om negen uur zouden we de shuttlebus terug naar de camping hebben, en toen we naar de bushalte liepen zagen we op de bergweide weer een zwarte beer scharrelen. Het was wel een beetje ver weg, maar hij staat wel op de foto.
Morgen gaan we weer inpakken en ons gereedmaken voor de reis terug naar huis. We lezen op internet dat het daar nu wel erg warm is en dat het zaterdag als we thuiskomen gelukkig weer wat koeler is.
We zullen zien.
We hadden lekker uitgeslapen, tot een uur of half negen, en lekker rustig aan gedaan. Na het ontbijt zijn we met de shuttlebus, ook gratis, vanaf de camping naar downtown Whistler gereden. Het was een starlende dag, mooie strakblauwe luchten en het begon al aardig warm te worden.
We wilden graag met de kabelbaan naar Blackcombmountain, op een hoogte van zo'n 1800 meter, en misschien met de Peak to Peak kabelbaan oversteken naar de ander bergtop Whistler Mountain. De overstkende kabelbaan is vanuit het dal goed te zien en ziet er erg spectaculair uit.
We moesten eerst een half uur in de rij voor een ticket, en toen nog een half uur in de rij om in de cabine in te stappen. Het was inmiddels al aardig warm geworden, zo'n 25 graden. Toen we eenmaal in de lift zaten leek het wel een sauna in die cabine. Maar het uitzicht was fantastisch.
Eenmaal boven was het een stuk frisser maar nog warm genoeg om zonder jas te lopen. Er lag nog wel sneeuw. Na een kop koffie, voor Nyncke limonade, liepen we nog even rond en twijfelden of de oversteek naar de andere bergtop wel durfden maken. Normaal ben ik niet zo'n twijfelaar met dat soort dingen , maar JW en Nyncke lieten het van mij afhangen of we wel of niet moesten gaan. We konden echter in de verte al een behoorlijke wolkendek aan zien komen waar zeker een hoop narigheid uit zou gaan vallen. Als we met de kabelbaan zouden gaan dan moesten we er ook weer mee terug, want de enige mogelijkheid om dan weer terug in het dorp te komen was met de stoeltjeslift of te voet. uiteindelijk hakten we de knoop door en zijn niet met de grootste en hoogste kabelbaan van de wereld gegaan. We gingen terug naar beneden met de cabinelift, en tijdens de afdaling zagen we nog een zwarte beer lopen. Die liep rustig in het gras te grazen. Ondertussen had ik contact gehad met Petra, de vrouw van Andre. Zij zouden proberen een plekje op dezelfde camping te krijgen als wij. Maar dat lukte ze helaas niet. We spraken wel af om 's avonds elkaar ergens te ontmoeten en dan samen ergens te eten.
Toen we nadat we weer in het dal waren op een terras een biertje namen, begon het te onweren, en hoorden we dat ze alle bergliften hadden stilgelegd. Een hoop mensen zaten vast op de berg. Het onweer hield gelukkig niet zo lang aan.
's avonds hebben we met Andre, Petra en hun drie kinderen gezellig bij de Old Spaghetti Factory gegeten. We hebben gezellig wat ervaringen uitgewisseld.
Om negen uur zouden we de shuttlebus terug naar de camping hebben, en toen we naar de bushalte liepen zagen we op de bergweide weer een zwarte beer scharrelen. Het was wel een beetje ver weg, maar hij staat wel op de foto.
Morgen gaan we weer inpakken en ons gereedmaken voor de reis terug naar huis. We lezen op internet dat het daar nu wel erg warm is en dat het zaterdag als we thuiskomen gelukkig weer wat koeler is.
We zullen zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
