De vlucht

 De vlucht. Na het kleurrijke ontbijt , dank zij andere hotelgasten en het vele verse fruit dat bij het buffet opgesteld stond hebben we bij het hotel uitgeboekt en zijn we met de shuttlebus naar de luchthaven gebracht. Omdat het ons niet gelukt was om Nyncke's boardingpass uit te draaien moesten we dit aan de incheck balie nog even regelen. Gelijk de bagage gedropt en daar kregen we ook te horen dat om half twee de gate al open zou zijn om te boarden. Alle veiligheidscontroles voor reizen naar U.S. Nemen nog al wat tijd in beslag.
Eenmaal aan boord hadden  we inderdaad de plaatsen met extra beenruimte die we geboekt hadden.
De mensen in de rij naast ons gingen vrijwel direct op een andere plek zitten, ik hoorde de man nog zeggen: better places for no extra money. Zij konden een gratis upgrade krijgen naar businessclass. Ja, dat wilden wijook wel. We zagen de stewardess zoeken naar vrijwilligers en J.w. wist haar aandacht te trekken. Hij vroeg haar of ze nog mensen nodig had om de dure stoelen te vullen, en ze zei datze er inderdaad nog een nodig had en dat mensen die al extra hadden betaald daarin voorrang krijgen. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Jan willem offerde zich maar al te graag op om de lege lounge stoel te vullen. Nyncke en ik bleven gezellig samen en kregen gezelschap van een 81 jarige oude dame.
De vlucht verliep verder zonder problemen. Na ruim 10 uur landden we in Seattle. 20 minute vroeger dan gepland. En dat was maar goed ook, want om door de douane te komen is aardig wat tijd nodig. Nadat we eindelijk de koffers hadden moesten we opnieuw de bagage inboeken maar toen bleek dat een van de kofferlabels met de bestemmingsinformatie eraf was. We moesten toen de halve luchthaven door, met een treintje, om dit bij de hoofdbalie van Alaska Airlines een nieuw label te halen. Daarna begon het hele circus van veiligheidschecks ook weer opnieuw, weer alle vragen beantwoorden, weer alles uittrekken, weer de bodyscan pfff. Juist op het moment dat het instappen begon kwamen we bij de gate. Maar net op tijd dus. 
De vlucht met Alaska Airlines verliep verder voorspoedig, geen business class deze keer, maar wel een gezellige crew. J.W. raakte met de purser aan de praat over onze vakantie, en deze liet maar al te graag zijn foto's van Alaska zien. Hij had prachtige opnamen van close encounters met Grizzly beren. Als wij met zulke foto's thuiskomen hebben we denk ik wel doodsangsten uitgestaan. Na 3 uur vliegen zijn we geland in Anchorage. Daar verliep alles op rolletjes. Een ontvangstcomité van de Holland America lijn gaf ons het gevoel dat we in een soort van onechte wereld aangekomen waren. Voor degenen die zich de t.v. serie "Fantasy Island" nog kunnen herinneren, zo'n ontvangst dat je direct onbezorgd verder vakantie kunt vieren. Het voelt nog een beetje onecht. Met een bus zijn we naar het hotel gebracht, Hilton Anchorage, we hoefden niet meer met de bagage te slepen alle zorgen werden ons uit handen genomen. Als dat maar went.