Maandag en dinsdag in Tofino en Ucluelet

Maandag 12 Juli, Tofino.
Vanmorgen zijn we gewekt door de harde wind die overdag uiteindelijk aanwakkerde tot stormachtig. We wisten al snel dat de eventuele plannen die er waren om te gaan varen op zoek naar walvissen vandaag zeker niet uitgevoerd zouden worden. Dat zou een garantie zijn om zeeziek te worden en dat hebben we er geen van drieen voor over. We zijn dus om een uur of een met de lokale bus naar het dorp gegaan om daar wat rond te kijken. Tofino is echt een plaatsje waar de tijd een beetje stil heeft gestaan. Het is net of je weer in het hippie tijdperk terecht bent gekomen.Heel veel jongeren met sjofele kleding en langer haar. Het is vooral populair bij surffanaten, want overal zie je surfscholen, surfplanken te koop e.d. Het plaatsje stelt niet veel meer voor dan een paar straten, een paar restaurantjes, een supermarkt en whalewatch reisbureautjes. Omdat er erg veel wind stond, de zon scheen wel, was het eigenlijk toch niet zo aangenaam om te lopen,want je werd als het ware gezandstraald. We aten en dronken wat en namen om 4 uur het busje terug naar de camping. Toen we bij de busdriver instapten, zei hij eigenlijk direct dat hij ons met alle plezier wilde terugbrengen, maar dat hij geen idee had hoelang hij erover zou doen, omdat de enige weg naar de camping voor een deel was afgezet i.v.m. met een bosbrand op een andere camping. Een drietal jongelui die achter ons in het busje zaten kregen het er benauwd van want een van het verbleeft met zijn tentje op die camping. Hij dacht minstens dat zijn tent al de hens in was gegaan.
Vanwege de harde stormachtige wind had de brandweer met groot materieel uitgerukt, want brand verspreid zich snel hier in de bossen. Gelukkig viel de vertraging in de bus erg mee, i.p.v een kwartier deden we er nu een half uur over, een moesten we het laatste stukje lopen. De brand waar de camping was blijkt een Low budget camping te zijn met weinig faciliteiten en zelfs geen water aansluiting. Vandaag dat de brandweer met slangen over de weg het bluswater moest aanvoeren en dat leverde de vertraging op. Wij waren omstreeks 5 uur terug op de camping. Het verbaasde ons dat er, ondanks de harde wind toch zoveel campfires aan waren, het zat mij in ieder geval niet lekker. Vandaag was het in ieder geval niet aangenaam om buiten te zitten rondom het kampvuur en ook niet om te barbequen. Voor morgen geven ze goed weer op met een klein beetje wind.

Even antwoord op Paula's vraag om een foto van mij achter het stuur.
Wel Paula, er kan maar een piloot zijn en dat is JW, ik bekleed alle andere functies tijdens de reis.
Ik ben co-piloot, reisleidster, interieurverzorgster,menuplanner, kokkin, verkeersregelaar en al het andere wat je tijdens zo'n reis kunt bedenken. Dus een foto van mij achter het stuur zul je waarschijnlijk niet zien.

Dinsdag 13 juli.
Gelukkig is de wind gaan liggen. Vandaag is het een prachtige dag, maar we hebben besloten de walvissen in deze wateren maar even met rust te laten en de avonturen op het water tot de oostkant van het eiland te bewaren. We hebben zo wie zo al een zeiltocht geboekt vanuit Alder Bay, waar we op zoek gaan naar orca's, dolfijnen en andere zeezoogdieren.Dit plaatsje ligt nabij Telegraph Cove. En de weersvoorspellingen blijven goed dus die tocht zal wel doorgaan. Vanmorgen heb ik pancakes gebakken in de camper voor het ontbijt. Ze smaakten natuurlijk voortreffelijk. Er staan voor vandaag een paar wandelingen op het programma.
Om even 10 uur rijden we van de camping af en gaan we richting Ucluelet. Blijkbaar ook zo'n zelfde soort plaatsje als Tofino maar na aan het andere kant van de Highway, ongeveer 39 km rijden.
Omdat ook hier niet zoveel te beleven valt, gaan we gelijk door naar de eerste wandelroute, de Wild Pacific Trail. Een goed begaanbaar pad met hoogteverschillen, maar met voldoende stopmogelijkheden om van de mooie panorama's en vergezichten te kunnen genieten. Het is een pad langs de ruige kustlijn van de Stille Oceaan, en inderdaad de moeite waard, zie foto's. Vanaf een bepaalde plek langs het pad kun je zelfs een Bald eagle op een nest zien zitten.
Na deze wandeltocht, die ongeveer anderhalf uur duurde, zijn we richting het Rain Forest gereden. Dit wandelpad ligt in het Pacific Rim National Park, dat overigens het eerste National Park van Canada is.
De Rain Forest trail is een plankenpad dat door een van de oudste regenwouden van Vancouver Island loopt. Er staan nog enkel oerstronken van Red Cedars en er omheen staan alleen maar jong groen. Erg leuk om dat contrast te zien. De wandeling was niet zo lang, slechts anderhalve kilometer, maar eerlijk gezegd deed het bos erg spooky aan. Tijdens de harde wind van gisteren had ik er voor geen goud in willen lopen. Al die krakende broze takken, je weet nooit of er iets afbreekt of zo. Na het regenwoud zijn we tot slot op Long Beach geweest, het strand waar de surfers in de hoge branding overeind proberen te blijven. Erg spectaculair was het niet, wel om te zien dat het een echte oceaan is. Goed, we zijn er geweest. Daarna weer terug naar de camping gegaan. Vanavond gaan we weer barbequen, en de firepit aansteken, zolang de wind wegblijft tenminste. Dan kunnen we ook de zonsondergang nog eens gaan bekijken.Morgen gaan we deze stek weer verlaten en gaan we naar de oostkant van het eiland, eerst naar Ripple Rock, in de buurt van Campbell River, de dag er na door naar Alder Bay.