Een ochtendje op het water

Vrijdag 16 juli, Sail with the whales.
De wekker is voor het eerst deze vakantie afgegaan, was niet echt nodig want ik was al wakker, maar om er zeker van te zijn dat we het niet zouden verslapen.Om half negen staan we al, dik ingepakt tegen eventuele koude op het water, klaar op de steiger.Tijdens de wandeling naar de steiger merkte Nyncke nog twee beesten op in de haven, wat later twee kleine ottertjes bleken te zijn. We zien al een tijdje een zeilboot onze kant opkomen en volgens ons is dat de boot waar we zullen opstappen. Nyncke vindt het maar een klein bootje, valt alles mee hoor want hij toch zo'n 12 meter lang. Als het schip dichterbij nadert, blijkt het inderdaad de S.V. Tuan te zijn. Het schip meert aan en we stappen op, tegelijk met nog 4 andere landgenoten. We krijgen allemaal en oliepak met geintegreerd reddingsvest, tegen de kou en het zoute water. Vrijwel direct varen we weer weg. Het weer is prachtig, zonnetje, met wat wolkjes en een zacht briesje.Echter nog niet zo warm. De schipper,Dave, had al via de marifoon gehoord dat er langs de kustlijn van een ander eiland een grijze walvis gesignaleerd was. Dave vaarde er vrijwel regelrecht naartoe, op de motor met een steunzeiltje om het schip goed in balans te houden. Ondertussen kwam Maureen, zijn vrouw, met zelfgebakken muffins, koffie, thee en warme chocolademelk aan dek. Het derde bemanningslid, Haley, vertelde over het water waar we op voeren en de eilanden in de buurt.
We naderden het eiland waarlangs de grijze walvis aan het fourageren was. Het was nog even zoeken voordat we hem in het vizier hadden, want vanuit de verte herken je ze enkel aan de 'spuitfontein' boven het wateroppervak. Hoe dichterbij we kwamen des te duidelijker was het te zien, en ook de walvis zelf. Het bleek echter wel moeilijk om hem op de foto te krijgen. Enkel een paar keer een rug en een fonteintje heb ik kunnen vastleggen. Na de grijze walvis zijn we langs het eiland verder gevaren, langs andere eilanden, waar enkel een bald eagle was waar te nemen. Orca's lieten zich niet zien vandaag. Tijdens de tocht, die ongeveer vier uur duurde hebben nog enkele zeehonden waargenomen, een Dahl's Porpoise (een soort bruinvis) en dat was het wel zo'n beetje. Jan Willen heeft nog in de verte een kalkoengier waargenomen. Op de terugweg naar de haven had Maureen scones gebakken met room en frambozencompote. Daarbij een kopje Devonshire thee. Prima geregeld. Om één uur waren we terug in de haven. De oliepakken waren zeker geen overbodige luxe want op de terugweg voeren we tegen de wind in en het buiswater spatte behoorlijk hoog en ver. Ondanks dat we geen orca's gezien hebben was het toch de moeite waard om deze tour mee te maken. Wat de Orca's betreft, we hebben nog een kans in Sydney, nabij Victoria, waar we ook een Orcatour geboekt hebben.
Nadat we aan wal gestapt waren hebben we even opgewarmd in de camper en zijn toen nog even naar Port MacNeil en Telegraph Cove gegaan. In Telegraph Cove hebben we bij het Killerwhale Restaurant gegeten.