Een lange reisdag, met een anticlimax.

Maandag 23 juli zouden we Alder Bay weer verlaten en terug rijden naar het zuiden van Vancouver island. We hadden met enige moeite een camping kunnen bespreken met een plek direct aan het strand. Dat leek ons erg leuk voor de laatste dagen op het eiland.
We vertrokken om iets over negenen van de camping, na Jim en George nog even gedag te hebben gezegd, de familie de Bruin was al op stap voor een excursie, die hadden we de vorige avond al een verdere goede reis gewenst. Nog maar net op de hoofdweg, Highway 19, stak er ineens een zwarte beer de weg over. Die hadden we van zo dichtbij nog niet gezien deze vakantie. Jammer genoeg konden we de camper niet stoppen om even snel een foto te maken, maar geloof me het was een echte beer. Onze weg verder volgend hebben we enkel nog een paar hertjes in de berm gezien. Je moet trouwens wel erg bedacht zijn op overstekend wild, want als je er een aanrijdt heb je echt de poppen aan het dansen. Niet enkel veel schade aan de bus, maar je moet ook de overheid op de hoogte stellen van het ongeval, en de kans dat je zo'n beest aanrijdt is groter dan de kans op €100.000,00.
Het was niet druk onderweg. Slechts heel af en toe kwam er een auto voorbij of een tegenligger. Tot aan Campbell River bleef het erg rustig op de weg.
Bij Courtenay hebben we nog wat boodschappen gedaan, en koffie gedronken bij Tim Hortons. Iedereen roept zo over Starbucks, maar Tim Hortons koffie doet zeker niet onder aan die van hen en is zeker eenderde van de prijs. Ook nog even getankt bij de real canadian superstore, scheelt ook weer 13 dollarcents per liter.
En daarna vervolgden we onze reis naar het zuiden.
Uiteindelijk kwamen we om ongeveer vijf uur aan op de camping. Ik had er hoge verwachtingen van, dicht bij de zee, direct aan het strand, lekker rustig. In ieder geval had ik mijn verwachtingen gebaseerd op de overnachtingsprijs. Toen we eraan kwamen was er een op een schuur lijkende office om in te checken. De incheckbalie zag er vreselijk armoedig uit, maar ja het was geen hilton hotel dus dat hoefde nog niets te betekenen. Maar er was in geen velden of wegen iemand te bekennen. Vreemd vond ik het wel een beetje. Er hing een briefje om je zelf te registreren en dan kon je naar je toegewezen plaats rijden. Dat kon ik nog wel ergens achterhalen. We stonden op plek nr 2.
Maar waar is dat? Geen platte grond, dan maar even rondlopen.
Helemaal aan het begin van de rij campers moest het zijn.
We reden er naar toe, over een terrein waar je eigenlijk enkel met een fourwheeldrive over heen kunt rijden. De borden en glazen kwamen bijna de kastjes uitvallen. Nog een wonder dat er niets gebroken is.
We reden met de neus naar het strand toe onze plek op. Hebben we mooi uitzicht vanuit de luie stoel dachten we. Tot een half uur later "de eigenaresse"van de camping kwam. Zonder zich even voor te stellen of ons welkom te heten sommeerde ze ons de camper direct om te draaien met de kont naar het water. Waarom? vroeg ik nog. We staan net goed en anders is de kabel te kort voor de elektra. Toen zei ze: "iedereen staat zo dus jullie ook, je moet omdraaien". Enfin dan maar gehoorzamen. Eigenlijk had ik al meer dan genoeg van deze camping en de manier waarop die gerunt werd. Maar goed, we hadden de hele dag gereden en weggaan was eigenlijk al geen optie meer.
Even later zijn JW en ik naar HET KANTOOR gegaan om af te rekenen.
We hadden al besloten dat we hier geen dag langer zouden blijven dan nodig. Tegen de bazin zeiden we dat we toch eerder weg zouden gaan en maar één nacht zouden blijven. We hadden voor twee nachten gereserveerd dus twee nachten betalen, toen ik uiteindelijk ook nog vroeg waar de douches waren zei ze dat ik had kunnen weten dat die er niet zijn en echte toiletten ook niet. Dan had ik de website maar goed moeten lezen. Wat een ontvangst weg. Van te voren had ik al gebeld met verschillende campings, West Bay Marina, en Riverside in Whistler of zij nog een plaats hadden voor 24 juli. Gelukkig konden we in Whistler dan een dag eerder inchecken. Dinsdagochtend dus maar vroeg vertrekken, terug naar het vaste land. Dus voor ons geen Beachcomber RV resort, tussen Victoria en Sydney, meer.